Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Sitemize üye olarak beğendiğiniz içerikleri favorilerinize ekleyebilir, kendi ürettiğiniz ya da internet üzerinde beğendiğiniz içerikleri sitemizin ziyaretçilerine içerik gönder seçeneği ile sunabilirsiniz.
Üyelerimize Özel Tüm Opsiyonlardan Kayıt Olarak Faydalanabilirsiniz
0
Mutlu
0
Eğlenmiş
0
Şaşırmış
0
Kızgın
Üzgün
İzlediğiniz her uzay filmini düşünün ve bir karakterin öldürülmesinin akla gelebilecek en kötü yolunu adlandırın (ve o adamın göğsünden fırlayan bebek uzaylıyı unutmaya çalışın ). Anladım? TAMAM. Uzayda ölmenin en kötü ikinci yolu kesinlikle ana gemiden süzülerek uzaklaşmak olmalı – orada yalnız olmak, yön veya kader üzerinde hiçbir kontrole sahip olmamak (gerçekten hızlı bir ölüm olsa da).
Şimdi gerçek hayatta ana gemiye bağlı olmayan milyonlarca gezegen olabileceğini hayal edin. Göçebe gezegenler ( serbest yüzen , yıldızlararası veya yetim gezegenler olarak da bilinirler) olarak adlandırılırlar ve gökbilimciler ve bilim kurgu hayranları bir süredir varlıklarını düşünüyorlar.
Güneş sistemleri arasındaki ölüler diyarında var olan bu gezegenler, yörüngelerinden atıldıktan sonra ortaya çıkabileceği gibi, yıldızlararası bir bulutun çökmesiyle de oluşabilmektedir. Her iki durumda da, Samanyolu'nda dolaşıyorlar . Dünya da botu alabilir mi? Hileli bir gezegen güneş sistemimize çarparak gelebilir mi? Göçebe gezegenlerin keşfi, gezegenlerin nasıl oluştuğundan yörüngedeki yerlerini nasıl tuttuklarına kadar bazı çok temel kavramları yeniden incelemeye zorladı.
Aynı zamanda, bu gezginler gezegen düzeyinde düşündüğümüz kadar yalnız olmadığımızı anlamamızı sağladı. Aslında, sadece ötegezegenlerin sağladığından çok daha fazla şirketimiz olabilir. Evet, Kavli Parçacık Astrofiziği ve Kozmoloji Enstitüsü'nde astrofizikçi olan Dr. Louis Strigari'nin bir tahminine göre, göçebe gezegenlerin sayısı katrilyonlarca olabilir.
Bu çok yeni bir kavram olduğu için, bilim camiası bir yıldıza bağlı olmayan gezegenlerin varlığını doğrulamak için hâlâ çok çalışıyor. Bu yazıda, göçebe gezegenlerin nasıl yapıldığını, nasıl haydut olabileceklerini, nereye gittiklerini ve son olarak, yaşamı sürdürüp sürdüremeyeceklerini keşfedeceğiz.
Göçebe gezegenler hakkında hâlâ bilmediğimiz çok şey var, ama onları bu kadar heyecanlı yapan şeyin bir parçası da bu.
Bu NASA şeması, bir kara delik tarafından yerçekimi mikro-mercekleme ilkelerini açıklıyor. Elbette bir gökada kümesi de ışığı büyüten mercek işlevi görebilir.
GÖRÜNTÜ NEZAKET NASA
Dünyanın çoğu, Japonya'daki Osaka Üniversitesi'nde bir astrofizikçi olan Takahiro Sumi tarafından yazılan bir çalışma sayesinde, 2011 yılının ortalarında ilk kez göçebe gezegenleri öğrendi. Sumi'nin ekibi , galaksideki ötegezegenleri keşfetmek için kullanılan tekniğin aynısı olan kütleçekimsel mikro merceklemeye güveniyordu . Teknik , arka plandaki yıldız ile Dünya arasından bir nesne geçerken bozulan bir yıldız gibi bir arka plan kaynağının ışığına dayanır ; aslında, bu ışık geçici olarak büyütülür. Sumi ve meslektaşları, kabaca jüpiter büyüklüğünde kütleye sahip, tanınabilir bir yörüngeyi takip etmeyen 10 gezegen tespit ettiler [kaynak: Sumi ]. Haber, uzay bağımlılarının Facebook duvarlarını aydınlattı ve Twitter, "Yeni Nesil" film duyurusundan daha hızlı beslenir.
Söylediğimiz gibi, teori, bu kronik kıvrımlıların, yıldızların doğduğu aynı gaz ve toz bulutlarından gelişebileceği veya güneş sistemlerinin onları yörüngeden çıkarabileceğidir. İlgili bir notta, güneş sistemleri yakındaki göçebe gezegenleri çekebilir ve geniş yörüngelere hapsedebilir. Bir zamanlar güneş sistemimizin şu anda bildiğimizden daha fazla gezegene sahip olması tamamen mümkündür. Belki de birkaç yabancı gezegeni ortadan kaldırmak, Dünya'nın güneşimize göre Goldilocks konumunu bulmasını mümkün kılan şeydir.
Dünya'nın haydut bir gezegenle çarpışması korkusuna gelince, evet, bunun gerçekleşmesi için küçük bir şans var, ancak galaksimiz endişelenecek daha küçük, daha yaygın ve eşit derecede ölümcül tehditlerle (çeviri: asteroitler ) dolu. Birkaç mil genişliğindeki bir kuyruklu yıldız veya bir asteroit tarafından yok edilme şansımız, şeylerin büyük şemasında hala nispeten zayıf olmasına rağmen çok daha fazladır [kaynak: Mosher ].
Sumi'nin orijinal çalışması, galaksimizdeki her yıldız için iki veya üç göçebe gezegen olabileceğini tahmin ediyordu. Bir yıldan kısa bir süre sonra Stanford'daki Kavli Enstitüsü tarafından yapılan bir başka çalışma, Samanyolu'ndaki her yıldız için 100.000'e kadar göçebe gezegen olabileceğini söyleyerek tahmini yolu yukarı çekti.
Bu son cümledeki anahtar kelime "olabilir". Kavli tahmini, aşağıdaki [kaynak: Freeberg ] gibi şeyleri hesaba katarak belirlendi:
Doğruysa, bu teori gezegenlerin nasıl oluştuğunu ve göçebe gezegenlerin galaksimizde ne gibi bir rolü olduğunu sorgular. Şimdilik, bildiklerimiz üzerinde çalışalım ve olabileceklerin olasılıklarını keşfedelim.
Bu sanatçının tasarımı, uzayın karanlığında tek başına, ana yıldızı olmadan özgürce yüzen Jüpiter benzeri bir gezegeni resmediyor. 2011'de Astronomlar, gelişmekte olan güneş sistemlerinden "önyüklendiği" veya çıkarıldığı düşünülen bu tür 10 yalnız dünya için kanıt ortaya çıkardı.
Neyin çok yaygın gezegenler olduğu konusunda biraz bilgi edinelim. Şimdiye kadar, bilim adamlarının göçebe gezegenler hakkında varsaydıklarının çoğu, kendi güneş sistemimizi ve galaksimizdeki daha genç güneş sistemlerini incelemekten öğrendiklerimizden türetilmiştir.
Bildiğimiz kadarıyla, çeşitli boyutlarda ve makyajlarda değişebilirler. Unutmayın, Sumi'nin bulgularında ortaya çıkan ilk göçebe gezegenler Jüpiter sınıfı gezegenlerdi. Bu nedenle, daha az kütleye sahip daha küçük gezegenlerin de haydut olabileceğini varsaymak mantıksız değil. Aslında, daha küçük olanlar, genç bir gezegen sisteminin dışına itilmek için daha iyi adaylar olabilir; daha büyük olanlar "doğmuş" haydut olabilir; yani yıldız oluşturan kümelerden kaynaklanır.
Fırlatmanın ardındaki fikir, göçebe gezegenlerin diğer yıldızlardan yakındaki gezegenlere kadar çeşitli kaynaklardan gelen yerçekimi çekimlerine maruz kalmasıdır. Bunun nasıl işe yarayabileceğine bir örnek vermek gerekirse, bilim adamları diğer güneş sistemlerinde yörüngelerini güneşlerine çok yakın tutan Jüpiter büyüklüğünde gezegenleri gözlemlediler ( Merkür veya Venüs'ün yakın olduğunu düşünün). Şimdi Jüpiter'imizin yavaş yavaş yörüngesini kısaltmaya ve güneşe yaklaşmaya başladığını hayal edin. Kütlesi, Dünya'nınkinden 300 kat daha fazladır ve ona önemli bir yerçekimi alanı sağlar.
Jüpiter büyüklüğünde bir gezegen içe doğru hareket ederken, daha küçük gezegenleri kendisine doğru çekerek çevresindeki birçok gezegenin, uydunun ve cüce gezegenin yolunu bozardı. Geçen büyük bir gezegenin inip çıkan römorkörü, daha küçük gezegenleri yörünge yollarından çekebilir. Yörüngeleri değiştikçe güneş sisteminden boşluğa fırlatılabilirler. Uyduları uzaya fırlatmak için gezegenlerin ve ayların yerçekimsel çekimlerini nasıl kullandığımıza çok benzer, ancak bu sefer bir uzay aracından ziyade bir gezegenden bahsediyoruz, yerçekimi yardımı veriliyor. Bu, bir gezegenin rotasından nasıl çıkabileceğinin sadece bir örneği.
Başka bir öneri, yıldızının bir süpernovaya dönüşmesi durumunda bir gezegenin güneş sisteminden fırlatılabileceğini öne sürüyor . Tabii ki, şiddetli patlamada bazı gezegenler yok olacak, ancak daha uzak yörüngelerde dönenler, bir ana yıldıza bağlı olmadan uzaya doğru itileceklerdi.
Bir güneş sisteminin dışına çıktıktan sonra, göçebe bir gezegen çeşitli yerçekimi etkilerinin altına düşebilir. bilgisayar modelleri, bir yıldız kümesinin yaşamının başlarında bir gezegen fırlatılırsa, o gezegenin başka bir komşu yıldızın etrafında geniş, gevşek bir yörüngeye çekilme olasılığının daha yüksek olduğunu göstermiştir. Yıldız ne kadar büyükse, göçebe bir gezegeni yeniden ele geçirme olasılığı o kadar yüksek. Bilgisayar modelleri ayrıca, göçebe gezegenlerin kara deliklerin [kaynak: Perets ] yerçekimsel çekimi tarafından yakalanmasının oldukça mümkün olduğunu gösteriyor .
Diğer olasılıklar arasında Samanyolu galaksisinin daha büyük yörüngesinde seyahat eden gezegenler sayılabilir. Bu, onların hala galaktik dans pistinde oldukları ve kalabalıkla birlikte hareket ettikleri, ancak bir grup içinde seyahat etmedikleri anlamına gelir. Ve son olarak, iki göçebe gezegenin buluşup kendi ikili sistemlerini oluşturmaları tamamen mümkündür – sadece uzayın boşluğunda romantik bir şekilde birbirlerinin etrafında dönen birkaç yalnız gezegen. Aniden göçebe gezegenler kulağa çok daha az tehditkar geliyor, değil mi?
Bir göçebe gezegeni incelemeden kesin olarak bilemeyeceğiz, ancak kendi güneş sistemimizdeki ve ötesindeki gezegenleri, cüce gezegenleri ve ayları gözlemleyerek zaten bildiklerimize dayanarak yapılması gereken bazı temel varsayımlar var. Öyleyse, göçebe gezegenlerin bazı olası özelliklerini keşfedelim.
Gece gündüz olabilir mi? Hayır. Bildiğimiz gibi, gün ışığımız güneşe göre konumumuz tarafından üretilir. Yakındaki güneş olmadan, bildiğimiz gün ışığı olmaz. Bununla birlikte, muhtemelen fotosentezi de listeden çıkarabilirsiniz.
Bir atmosfere sahip olabilirler mi? Evet, göçebe bir gezegenin atmosfere sahip olması tamamen mümkündür. Bir atmosferi sürdürmek için, gezegenlerin gazları tutacak yeterli yerçekimine ve gazların parçalanıp uzaya kaçmasına izin vermeyecek kadar düşük sıcaklıklara sahip olması gerekir. Güneş sistemimizin dış bölgelerine baktığınızda, küçük Plüton bile atmosferini elinde tutuyor. Yani evet, bir göçebe gezegen bir atmosferi koruyabilir, ancak bu, Dünya standartlarına göre nefes alabilir olduğu anlamına gelmez.
Nasıl bir iklime sahip olabilirler? Çoğu göçebe gezegenin yüzeyini ziyaret ediyorsanız, muhtemelen yanınıza ağır bir ceket almak isteyeceğinizi söyleyelim. Dünya'nın yüzey sıcaklıklarının çoğu güneş ışığı tarafından belirlenir. O güneş olmadan, işler oldukça hızlı bir şekilde oldukça soğuk olacak. Ancak bu, her göçebe gezegenin kısır bir buzlu ölüm yığını olacağı anlamına gelmiyor. Dünyanın yeraltı sıcaklıklarının çoğu, gezegenin merkezinde çalışan radyoaktivite, sürtünme ve basınç kuvvetlerinden gelir. Yüzeyleri soğuk olsa da, bazı göçebe gezegenler, yeterli kütle verildiğinde merkezlerine doğru daha sıcak, yaşamı sürdüren sıcaklıklar üretebilir. Yeterince kalın bir atmosfere sahiplerse, yüzeylerinde [kaynak: Freeberg ] biraz sıcaklık elde etme şansları bile vardır.
Su alabilirler mi? Bazı göçebe gezegenlerde suyun – veya daha büyük olasılıkla buzun – var olma olasılığı var. İnsansız robotlar ve uydular kullanan bilim adamları , Mars'ta buz ve orada da eski sıvı su olduğuna dair kanıtlar buldular. Güneş sisteminin daha ilerisinde, Europa'nın (Jüpiter'in uydularından biri) bir su okyanusunu kaplayan buzdan oluşan bir yüzeye sahip olduğuna inanılıyor. Kendi güneş sistemimizdeki diğer gezegenlerde ve aylarda su buluyorsak, bazı göçebelerde de var olma olasılığı yüksektir. Bunu galaksimizdeki yıldız başına 100.000'e kadar göçebe gezegenle çarpın ve olasılıklar hızla büyür.
Göçebe gezegenlerin (umarım) geniş kapsamlı uzay maceralarımızın geleceğinde önemli bir rolü olabilir.
GÖRÜNTÜ NEZAKET NASA
Hayat … işte oyunun kurallarını değiştiren soru bu. Galaksimizde yıldızlararası uzay gerçekten hayat dolu mu? Muhtemelen. Diğer gezegenler hakkında bildiklerimize göre, göçebe gezegenlerin bazı benzerlikleri paylaşacağını varsaymalıyız. Ve şimdiye kadar keşfettiklerimizden, çoğu gezegenin bildiğimiz şekliyle yaşamı destekleyemeyeceğini biliyoruz. Ancak galaktik ölçekte ortalamalar yasası, yaşamın var olabileceğini söylüyor. Bunun canlı kanıtıyız.
Yıldız başına 100.000 göçebe gezegen tahmininin arkasındaki ekibin lideri Louis Strigari bile Stanford News'e şunları söyledi: "Bu göçebe gezegenlerden herhangi biri kalın bir atmosfere sahip olacak kadar büyükse, yeterince ısı tutmuş olabilirler. Bakteriyel yaşamın var olması için." Bu durumda, bazı nadir gezegenler, galaksimizdeki en aşırı koşullarda yaşamaya adapte olmuş yaşam formlarını barındırabilir.
Benzer şekilde, bazı göçebe gezegenler, önceki güneş sistemlerindeki yaşamın kalıntılarını – veya onu nasıl görmeyi seçtiğinize bağlı olarak yapı taşlarını – taşıyor olabilir. Asteroitler ve diğer enkazlarla yeterince rastgele karşılaşma göz önüne alındığında , bu malzemeyi galaksiye yayıyor olabilirler.
Son olarak, gelecekte bir gün insanların göçebe bir gezegende yaşayabileceği tamamen akla yatkın. Güneşimize en yakın yıldız olan Proxima Centauri, Dünya'dan 4,22 ışıkyılı uzaklıkta. Göçebe gezegenler, insan uzay yolculuğunun uzay üsleri haline gelebilir. Güneş sistemimizden çıktığımızda, başka bir yıldız sistemine geçmek için konuksever göçebe gezegenleri kullanabiliriz. Sonra tekrar, orada çok fazla gezegen varken, yenilerini keşfetmek için başka bir yıldıza gitmemize bile gerek olmayabilir. Güneş ve yıldızlar arasındaki o büyük, boş karanlık aniden potansiyelle ve cevaplanması gereken sorularla doluyor.
ETİKETLER
BENZER İÇERİKLER
OKUYUCU YORUMLARI
Yorum Yaz